Մենք գնացել էինք երեք օրով Արատես։ Արատեսում շատ հետաքրքիր անցավ մեր օրը։ Այնտեղ մեղվի փեթակներ կաին, և շներ՝ Չալոն,Ռեքսը և փոքրիկ շան ձագուկներ։ Առաջին օրը երբ մենք ավտոբուսով հասանք Արատես մենք գնացինք խոհանոց կերանք Ընկեր Լուսինեի պատրաստած համեղ  հնդկաձավարը և նրբերշիկը  ։ Հետո գնացինք և լողավազանում լողացինք հովացանք։Երեկոյան գնացինք քնելու։ Առավոտյան Հայկը եկավ և ասաց Падём! բոլորս արթնացանք։ Առավոտյան կերանք գազարով բրինձ, հետո գնացինք գետ լողացինք և անմիջապես հետո գնացինք լողավազան լողացինք ջուրը շատ սառն էր։ Հետո մենք գնացել էինք մեր տնակ և թաքնվել էինք սենյակում և Վահագը եկավ ուզում էր մտներ ներս բայց մենք դռները փակել էինք և այդպես բոլորս դուրս եկանք մեր թաքնված  տեղերից, Վահագը բոլորից տեսավ ։ Մենք ընկեր Գոհարի հետ գնացինք և շրջեցինք տարածքով ՝ փոքրիկ քարանձավներ նկարվեցինք  և եկանք մեր տնակի մոտ։ Երեկոյան ընկեր Տարոնը խարույկ էր վառել բոլորը նստել էին խարույկի շուրջ և երգում էիք։ Գիշերը թեյ խմեցինք և հացով նուտելլա կերանք և գնացինք քնելու։ Առավոտյան շատ շուտ էինք արթնացել ,ուզում էինք մյուսներին էլ արթնացնել։ Բայց չարեցինք գնացինք և մեր ատամները մաքրեցինք, բոլորը կռիվ էին անում Գամակին նստելու համար։ Կերանք խորոված և նորից նուտելլայով հաց։ Միքիչ անց եկավ Աշոտ Բլեյանը մեզ հարցրեց ինչ բողոքներ ունեք և բոլորը իրենց բողոքները ասացին , Աշոտ Բլեյանն էլ ասաց կուղենք ձեր բողոքները։ Մենք  մյուս ճանապարհով գնացինք գետ և ոտքներս թրջեցինք։ Եկավ ուրիշ դասարան որը նույնպես պետք է մնար Արատեսում մենք պետք է գնաինք և պարեցին մյուս դասարանի հետ և գնացինք Երևան։

Արատեսում շատ լավ էր շատ կուզենայի երկար մնայինք։

 Արատես, գյուղ Հայաստանի Վայոց ձորի մարզում, Հերմոնից 4 կմ հյուսիս-արևելք, Վարդենիսի լեռների հարավային լանջերին, Այսասի գետի հովտում:Վայոց ձորի մարզի Արատես գյուղում, Եղեգիս գետի Արատես վտակի ափին, բլրի գագաթին է գտնվում միջնադարյան հայկական ճարտարապետական վանական համալիրը:

Continue reading Արատես →

Մենք պատրաստեցինք մրգային աղցան:

Մենք գնացել էինք Ագարակ: Ագարակում մենք ձիավարություն արեցինք,  և ձիերին կերակրեցինք:

Հետապնդում

Պատահեց այն, ինչից վախենում էի։

Դեռ նոր էինք ափից հեռացել, երբ գանձապահը վազեց իր տիրոջ մոտ և ասաց, որ ես գանձարանը մաքուր թալանեցի։

Սուլթանը կատաղեց և ուղարկեց իմ հետեից իր ողջ ռազմական նավատորմը։

Բազմաթիվ ռազմանավեր տեսնելով, խոստովանում եմ, որ շատ վախեցա։

— Դե՛, Մյունխհաուզեն,— ասացի ինքս ինձ,֊ վերջին ժամդ հասել է։ Էլ փրկություն չկա։ Քո ողջ խորամանկությունն էլ քեզ չի օգնի։

Ես զգացի, որ իմ գլուխը, որ հենց նոր էր ամրացել ուսերիս վրա, կրկին կարծես թե մարմնիցս բաժանվում է։

Հանկարծ մոտեցավ ինձ այն ծառաս, որն այնքան ուժեղ քթածակեր ուներ։

― Մի վախեցեք։ Նրանք մեզ չեն հասնի,– ասաց նա ծիծաղելով։

Վազեց նավի հետևի կողմը և մի քթածակը թուրքական նավատորմիղին, իսկ մյուսը մեր նավի առագաստներին ուղղելով, այնպիսի ուժեղ քամի բարձրացրեց, որ ողջ թուրքական նավատորմիղը մի րոպեում նավահանգիստ թռավ։

Իսկ մեր նավը իմ հզոր ծառայի շնորհիվ, արագ առաջ սլացավ և մի օրից հասավ Իտալիա։

Continue reading Բարոն Մյունխահուզենի արկածները երկրորդ մաս →