Շատ  հեռավոր  գյուղերից  մեկում  ապրում  էր  մի  պապիկ:  Նա  ուներ  այգի և այգու  մեջ  աճեցնում  էր  ծիրանի  ծառ: Այդ  պապիկը  ծիրանի  ծառը  մշակում  էր  շատ  տարիներ:  Շատ  գյուղացիներ կաին, որ  ուզում էին աճեցնել  ծիրանի  ծառ,  բայց  չէին   կարողանում , որովհետև  չգիտեին  թե  ինչպես  մշակել: Նրանք ուզում  էին  աճեցնել, բայց ամեն  տարի  պտուղները չհասած չորանում  էր,իսկ պապիկի  մոտ  միշտ  ստացվում  էր  և  նա  արդյունքում  ունենում էր  շատ  ծիրաններ: Մի  օր  էլ  նրա  հարևաններից  մեկը  հարցրեց  նրան.

-Բարև Աշոտ ես  քեզ  մի  հարց   ունեմ , որ  ինձ շատ  անհանգստացնում  է: Դու ինչպես  էս   անում, որ քո  ծառերը  ամեն  տարի  բերք  են տալիս:

-Դե ես  կարողանում եմ  ճիշտ   մշակել  ծառերին:

-Խնդրում եմ  Աշոտ  ինձ  էլ  կսովորեցնես թե  ինչպես  աճեցնեմ  իմ  ծառերը:

-Դե լավ կսովորեցնեմ, բայց   ծառերին  շատ  խնամք  է   պետք : Պետք է  հողը  փխրեցնել, պարարտացնել ժամանակին  պետք  է  ծառերը  էտել,  ջրել  , որ  նրանք  լավ  բերք  տան:

-Լավ կսովորեցնես  , դե  արիր  իմ  այգի, որ  քեզ  սովրեցնեմ : Աշոտը  սովորեցնում  է  իր  հարևանին շատ  ամիսներ և  իր  հարևանը  սովորում  է  արդեն  ծառերը ճիշտ  մշակել և ստանում է ծիրանի առատ բերք:

 

Շառլն Ազնավուրն ու ես

Մի անգամ ես ճանապարհին  հանդիպեցի Շառլ Ազնավուրին  և հարցրի:

-Բարև ձեզ  դուք  Շառլ Ազնավուրն եք չէ:

-Այո ես Շառլ Ազնավուրն եմ:

-Դուք Ֆրանսիաո՞ւ մ եք ապրում:

-Իհարկե :

-Խնդրում եմ կարող եք ինձ ձեր համերգին հրավիրել:

-Այո իհարկե կհրավիրեմ :

-Ես ուղակի շատ եմ ուզում ձեր երգերը լսել:

-Իսկ իմ երգերը քեզ դուր են գալիս:

-Այո շատ :

-Իսկ դուք ձեր երգերից որն եք սիրում:

-Ես սիրում եմ իմ երգերից Laaa Bohem-ը

-Ես նույնպես  սիրում  եմ այդ  երգը:

-Խնդրում եմ ինձ քո անունը կասես:

-Այո իմ անունը Արևիկ է:

-Իսկ ինչպես է ստացվել, որ քո անունը դրել են Շարլ, ես գիտեի որ քո անունը Շահնուր է:

-Ասեմ որ իմ մայրը ին պատմել է թե ինչպես է այդպես եղել, Ես երբ որ նոր էի ծնվել իմ մայրը իմ ամունը դրել էր Շահնուր , հետո երբ որ ծննդա տանն էինք Մանկաբարձուհին չեր Կարողանում այդ անունը ասել  դրա համար էլ անունս դրեցին Շառլ:

-Իսկ քո մայրը ինչ էր Աշխատում :

-Իմ մայրը դերասան էր Մենք նաև Ֆրանսիաում ունեինք Ռեստորան , բայց քանի որ հետո եղան ֆինանսական խնդիրներ այդ Ռեստորանը  փակվեց:

 

 

 

Դաշտերում՝ ուր ապրում էին գույզգույն ծաղիկները, որտեղ ծաղկից ծաղիկ էին թռչում ժրաջան մեղուները, բոլոր ծաղիկներն իրար նման էին։ Բայց մի ծաղիկ կար, որը տարբերվում էր մյուսներից։ Նա շատ քաղցր և անուշ բույր ուներ և մեղուն շատ էր սիրում այդ ծաղկի վրա նստել:
Հետո մեղուն գնացել էր դաշտ որպեսզի պարզի, թե այդ ծաղիկը ինչ ծաղիկ է:
Նա մոտեցավ ծաղկին որպեսզի նեկտար հավաքի և պարզեց, որ ծաղիկը թառամել է ու հոտը կորցրել:
Դաշտում մեղուն պարզեց, որ դա Ջանգյուլումն է: